دروغ بستن به خداوند

حال آيه بعد را بخوانيم: «و من اظلم ممن افترى على الله الكذب و هو يدعى‏الى الاسلام و الله لا يهدى القوم الظالمين‏» .اين تعبير و تعبيرهاى مشابه در قرآن‏زياد آمده است: «و من اظلم ممن افترى على الله‏» (1) (و يا «و كذب بالصدق‏» (2) ستمگرتر از كسى كه به خدا افترا ببندد كيست؟

مى‏دانيم كه دروغ گناه كبيره و ظلم است،يعنى در مورد هر چيزى و به‏هر كسى انسان دروغ بگويد،چون او را از حقيقت منحرف كرده،بنابراين‏به او ظلم كرده است.دروغ به طور كلى در قرآن ظلم تلقى مى‏شود.ولى‏دروغ تا دروغ تفاوت دارد.هر دروغى گناه كبيره است،هيچ دروغى‏نداريم گناه صغيره باشد،ولى در ميان دروغها،دروغ بستن به خدا ورسول،شنيع‏ترين دروغهاست و لهذا مى‏بينيد كه روزه ماه رمضان بادروغهاى عادى باطل نمى‏شود(البته چنين دروغى گناه كبيره است ولى‏روزه را باطل نمى‏كند)ولى اگر انسان به خدا و رسول دروغ ببندد،روزه‏اش باطل است.مثلا اگر انسان در بيان يك مساله شرعى[عمدا]برخلاف قيقت‏بگويد كه حكم خدا اين است،اصلا روزه باطل است.

اين نشان مى‏دهد اين دروغ با دروغهاى ديگر چقدر تفاوت دارد.بازدروغ بستن به خدا هم همه مانند يكديگر نيست.يك وقت كسى دروغ به‏خدا مى‏بندد و مثلا در مورد مساله‏اى از مسائلى كه در رساله‏ها داريم‏مى‏گويد:حكم الله اين است،در صورتى كه حكم الله اين نيست.از اين‏بالاتر اين است كه كسى بيايد ادعا كند كه من پيغمبر خدا هستم.اين دروغ‏بستن به خداست ولى خيلى بالاتر از آن قبلى است.اين فرد دارد ادعامى‏كند كه خدا من را به پيغمبرى مبعوث كرده است;ديگر ظلمى از اين‏بالاتر نيست.

و در رديف اين ظلم اين است كه انسان افتراى منفى به خدا ببندد;

يعنى كسى را كه خدا فرستاده است‏بگويد او را خدا نفرستاده است.اين‏هم باز دروغ بستن به خداست.يك وقت‏خدا كسى را نفرستاده است وفردى به دروغ مى‏گويد خدا من را فرستاده است و يك وقت‏خدا كسى رافرستاده است و فردى مى‏گويد:نه،من مى‏فهمم،من اطلاع و خبر دارم كه‏خدا هيچ كس را نفرستاده است.اين هم در رديف آن است;يعنى تكذيب‏انبياى حقيقى و واقعى،چيزى در رديف ادعاى پيغمبرى كردن است واين قدر اين ظلم فاحش است.

در اين آيه همين قسمت اخير ذكر شده است: «و من اظلم ممن افترى على‏الله الكذب‏» چه كسى ستمگرتر است از آن كه به خدا دروغ مى‏بندد؟دراينجا بحث در مورد كسانى است كه پيغمبر راستين را تكذيب كرده‏اند نه‏كسانى كه ادعاى پيغمبرى كرده‏اند،چون بعد مى‏فرمايد: «و هو يدعى الى‏الاسلام‏» در حالى كه خود او به سوى اسلام دعوت مى‏شود.آدمى كه اسلام‏را شناخته است،آدمى كه براساس بشارتهاى گذشته و بر اساس آيات وبينات و معجزات مى‏داند كه اين شخص،پيغمبر خدا و از طرف خداست‏و مع ذلك خودش را به نادانى مى‏زند و مى‏گويد:نه،دروغ است،اين‏شخص پيغمبر نيست;به اين وسيله با تكذيب پيغمبر به خدا دروغ‏مى‏بندد. «و الله لا يهدى القوم الظالمين‏» خدا مردم ستمكار را هرگز هدايت نمى‏كند تا چه رسد به اين بزرگ ستمكاران،كه‏«اظلم‏»هستند،ظالمترين‏ظالمان عالم هستند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: